“De mooiste momenten in mijn leven waren toen ik tot geloof kwam.”

Opgetekend door: Roely Smit

Het levensverhaal van Arie

Tot geloof komen 

Ik ontmoet Arie (1951) op de ontmoetingsplek van het Leger des Heils in Apeldoorn. Er hangt een bedrijvige, gezellige sfeer. De kledingwinkel is open en er zijn veel mensen in de ontmoetingszaal. Alle tafeltjes zijn bezet; er wordt druk gepraat onder het genot van een kop koffie of thee. 

Arie oogt bescheiden maar vertelt graag wat hem zoal bezighoudt. Hij wil vooral vertellen over zijn geloof. “Ik ben niet gelovig opgevoed, maar ik had op de lagere school een godsdienstmeester en die vertelde een interessant verhaal. Pas 20-25 jaar geleden ben ik echt tot geloof gekomen. Ik liep met mijn hond in het park en ik zei: “als je bestaat geef dan een teken.” En ik kreeg een teken uit de hemel, het was een gevoel. Ik ben op mijn knieën gegaan en tot geloof gekomen.” 

“Dezelfde dag zag ik lichten: rood, wit en zwart. Het rood stond voor de engelen, wit waren de hogere engelen en zwart het kwaad. Door deze beelden raakte ik in de war en ik werd opgenomen in een psychiatrische kliniek, zelfs een paar weken in de isoleer. Ik was helemaal van de kaart maar ik was niet angstig want Jezus Christus was heel dicht bij me! Ik had toen contact met de geestelijk verzorger en dat hielp me. Na de opname ben ik helemaal afgekeurd voor mijn werk en ik krijg nu eens per veertien dagen een injectie. Ze zeggen dat dat helpt.”  

“Ik ben 30-35 jaar geleden ook een keer opgenomen geweest. Toen had ik een jeugdkamp gedraaid en was ik gedurende een week 24 uur in touw. Geen idee waarom ik toen opgenomen werd. Ze hebben me toen platgespoten. “ 

Weer thuis, ging hij naar de Nederlandse Hervormde kerk Hofstad en later naar de diensten van het Leger des Heils. De mooiste momenten in zijn leven waren toen hij tot geloof kwam. Arie wil dat de boodschap over het geloof overkomt bij anderen, ook als hij er niet meer is. Arie vertelt: “De lichtbeelden komen nog steeds terug. Ik zag een vrouw langs lopen met zwart licht, het kwaad. Later zag ik een heleboel rode lichten, de engelen, die het zwarte licht afvoerden. Nu zie ik beelden van de toekomst, dat er ingegrepen wordt. Ik vind dat moeilijk te omschrijven. Ik word klaar gemaakt voor wat er in de toekomst gebeurt. Daar praat ik nooit over, maar nu wil ik het wel graag opgeschreven hebben.” 

Het gezin 

Arie heeft een goede jeugd gehad. Zijn vader, ook Arie, was verwarmingsmonteur en moeder Dirkje was thuis. Zijn moeder kreeg voordat Arie geboren werd, drie miskramen en een doodgeboren meisje. Achteraf denkt hij dat hij waarschijnlijk door Gods hulp het wel overleefd heeft. Want na hem kwam er nog een jongen die dubbelgehandicapt was. Hij werd opgenomen in een instelling en is jong overleden. Er is nog een halfbroer of -zus, waar hij nooit contact mee heeft gehad.  

Arie verhuisde toen hij ongeveer vijf jaar was van Amsterdam naar Rotterdam. Zijn vader ging vreemd in het huwelijk, maar daar werd weinig over gepraat. Zijn moeder noemde zijn vader altijd ‘oude viezerik’. Zijn vader is 84 jaar geworden en zijn moeder 98! 

Opleiding van hogerhand 

Arie heeft weinig opleiding gehad. “Ik was te dom voor de lagere school en te knap voor het speciaal onderwijs waar ik naar toe ging. Ik leerde er eigenlijk niks; mijn vader gaf me les in rekenen en taal.” 

“Ik heb nu een grote leermeester van hogerhand. Ik leer hoe het geloof in elkaar zit en ik leer over de toekomst. Daar heb ik heel veel steun aan. Na mijn overlijden moet ik in de hemel ook weer naar school om te leren. Dat zie ik niet zitten. Ik moet in ieder geval Engels leren en andere dingen. Ik krijg dansles en zangles. Dat zijn twee dingen waar ik een broertje aan dood heb,” zegt hij met een lach in zijn stem. 

Werk 

Arie zijn laatste baan was bij Smurfit, een papierverpakkingsfabriek. “Ik pakte vrachtwagens in, dit ging nog allemaal met de hand. Ik heb er een ‘cadeautje’ aan overgehouden.” Hij wijst op zijn rechteronderarm en hand waar een brace omheen zit: versleten. “Ik heb meerdere baantjes gehad, zeg maar 12 ambachten en 13 ongelukken. Ik werkte wel met plezier.” 

Trouwen en het eigen gezin 

“Ik trouwde toen ik 23 jaar was met Kea. We woonden in Rotterdam, Kea kwam uit Apeldoorn. Zij had heimwee en toen zijn we naar Apeldoorn verhuisd. We hebben een getrouwde dochter en vier kleinkinderen. Mijn vrouw was ziekelijk, ze had suiker en heel veel meer. Ik ben jaren mantelzorger geweest. Dat was wel zwaar maar je bent getrouwd en dan doe je dat. Kea is drie jaar geleden, op tweede kerstdag overleden. Heel plotseling, ze zat dood in de stoel. Ik vier nu Kerstmis met een rouwrandje.” 

“Daarna kreeg ik weer goed en veel contact met mijn dochter en de kinderen. Mijn dochter en vrouw waren water en vuur en daarom hadden we nauwelijks contact. Mijn vier kleinkinderen zijn op de tienerleeftijd en wonen in Apeldoorn. Mijn dochter en mijn kleinkinderen spelen een belangrijke rol in mijn leven. Ik zie ze zeker eens per veertien dagen en tussendoor hebben we telefonisch contact.” 

Het dagelijkse leven 

Arie woont alleen en kijkt uit op het mooie Zuiderpark. Hij heeft katten en een hond gehad en nu heeft hij twee kanaries. Sinds het overlijden van zijn vrouw komt hij bij het Leger des Heils. “Ik lees geen krant, kijk geen televisie en luister niet naar de radio. Ik hoor het nieuws van de mensen om me heen. Ik zit het liefst achter de computer en doe spelletjes. Dat is een dure liefhebberij.“ 

Over het leven en de uitvaart 

Als ik vraag welk cijfer hij geeft voor zijn leven, dan kan hij dat niet zeggen. Wel vindt hij dat dat cijfer nu hoger is dan vroeger, voordat hij gelovig was.  

Arie wil begraven worden met een gezamenlijk dienst van de Nederlandse Hervormde Kerk De Hofstad met de kerk van het Leger des Heils in het Hofveld. Over muziek bij de uitvaart heeft hij niet nagedacht, dat gaat hij met zijn dochter bespreken. Hij wil graag dat de urn met de as van zijn vrouw meegaat in zijn kist.  

De urn staat in het Crematorium Heidehof in Ugchelen.  

Apeldoorn, 2 december 2024

Omwille van privacyredenen is ‘Arie’ een pseudoniem. De echte naam en identiteit zijn bekend bij Walk of Life.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *