Intro
Marga, of ‘Maggie B’ is geboren in 1961. Een grote baby (11 pond) die tijdens de geboorte zo benauwd was dat ze in de couveuse moest. Die benauwdheid heeft Marga al snel van zich afgeworpen. Onverschrokken en met grote zin voor avontuur en plezier heeft zij haar leven geleefd. En dat doet zij nog steeds voor zover haar gezondheid het toelaat.
Als ik Marga vind in de gemeenschappelijke ruimte van het verzorgingshuis zit zij gezellig een spelletje te doen. Ze begroet me enthousiast en in haar rolstoel gaat ze me voor naar haar kamer. Haar spraak is onduidelijk maar toch weet ze me het een en ander duidelijk te maken over haar leven. Bovendien heeft zij haar geschreven memoires bij de hand. Dit verhaal, ‘Herinneringen uit het leven van Maggie B’, is opgedragen aan haar vader. ‘Je bent mijn maatje en zal dat altijd blijven’, schrijft zij.
Marga’s jeugd
Marga groeide op in een welgesteld gezin. Haar vader had een meubelzaak en haar moeder werkte in de huishouding bij een Joodse dame. Het eten dat ze daar kookte, nam ze ook mee naar huis en dus aten ze altijd koosjer.
Op school had Marga veel vriendjes. Meisjes, daar vond ze niet zoveel aan, ‘zeikerds en gemeen’. Maar met de jongens deed ze veel spelletjes in het Westerpark. Als er meisjes bij waren, speelden ze diefje met verlos. Als je iemand vond kreeg je een zoen. Als zij per ongeluk een meisje vond liep ze snel door tot ze op een leuke jongen stuitte.
Haar trouwste speelkameraadje was de boxer Gento. Soms sliep ze bij hem in de mand. Hij heeft verschillende keren haar leven gered. Toen zij op vierjarige leeftijd een doosje aspirine had opgegeten, ze dacht dat het snoepjes waren, sprong hij door het raam naar de slaapkamer van haar ouders. Ze moest direct naar het ziekenhuis. Ook heeft de trouwe hond haar een keer uit de sloot gered toen ze dacht dat ze op het kroos kon stappen, spannend! Helaas moest Bentho worden afgemaakt nadat hij een boze buurvrouw in haar been had gebeten. Als troost kreeg ze een nieuwe boxer, Bolle.
Mooie vakanties
Marga heeft mooie herinneringen aan de vakanties met haar ouders en haar oudere zusje, Coba. Tijdens de vakantie logeerde het gezin in een hotel aan het Lago Maggiore en ze bezochten ook Venetië. Hier knipte Marga haar prachtige blonde haren kort. Ze had er genoeg van dat iedereen maar aan haar haar zat, zeker die Italianen. Haar moeder kon wel huilen maar Marga was heel tevreden met haar korte koppie.
Water speelde een grote rol in de vakanties. In Italië ging ze vissen met haar vader. Later, op vakantie naar de Costa Brava, was ze eindeloos aan het snorkelen. Prachtig vond ze de wereld onder water. Eén keer ving ze een giftige meerspin. Ze dacht dat het een takje was en wilde het voeren aan haar vissen die ze in een teiltje hield. Ze verzamelde ook padden in haar kamer in het hotel. Tot de schoonmaakster ze vond. Dat leverde Marga een stevige Spaanse scheldpartij op.
Marga was een ondeugend kind, steeds op zoek naar nieuwe avonturen. Daar was ze behoorlijk creatief in. Maar ze was ook heel lief. In Spanje kwam regelmatig een kar met zigeuners langs die echt niets hadden. Marga gaf dan al haar nieuwe kleren weg, tot verdriet van haar moeder. Ze had geen goed contact met haar moeder. Dat werd steeds moeilijker. Haar moeder ging steeds meer drinken en heeft zich uiteindelijk doodgedronken.
Mannen en modelwerk
Marga was een jaar of zestien toen ze wegliep van huis en naar haar zus Coba ging. Die was getrouwd en woonde in West-Friesland. Daar leerde zij Desiree kennen, op de kermis. Kermis in West-Friesland betekende zuipen, zuipen en nog eens zuipen. En dat deden zij dan ook. Samen gingen ze met vakantie naar Tunesië. Lezen onder de palmen aan het strand en… natuurlijk vakantievriendjes. Haar geliefde, een Amsterdamse macho met gouden kettingen, droeg haar op handen. En humor had hij ook. Maar in Nederland bleek dat hij al een vriendin had en het was gedaan met de liefde.
In die tijd kwam Marga een jongen tegen die vroeg of ze model wilde staan voor een fotowedstrijd. En ja hoor, ze wonnen en ze werden fotograaf en model van de maand. Later zijn ze nog naar een fotostudio geweest, waar prachtige foto’s werden gemaakt. Maar een carrière als model zag ze toch niet zitten want: “Je mag dan maar heel weinig eten.”
Naar India
Het ging niet goed met Marga, ze was verslaafd aan drank en cocaïne, en wat al niet. Ze werd opgenomen in een afkickkliniek in Rotterdam en het lukte haar om weer clean te worden. Zij ging er zelfs werken als hulpverlener en was daar zo goed in dat ze een parttime opleiding mocht volgen aan de sociale academie.
Toch begon het weer te kriebelen. Marga nam al haar geld op, kreeg nog duizend gulden van haar vader en vertrok naar India. Het was haar grootste wens: India zien en dan sterven. Drie maanden logeerde ze er in een hotel. Ze had haar eigen riksja en ging met de chauffeur ervan overal heen, ze aten samen en hij sliep op een matje voor haar bed, zoals daar gebruikelijk. Ze bezocht ook achterbuurten met hem, wat wel gevaarlijk was maar ze werd behandeld als ‘een blanke godin’. Het verschil tussen arm en rijk maakte veel indruk op haar en ze gaf het grootste deel van haar geld weg. Gelukkig bleef er nog genoeg over om te zwemmen, te duiken en een glasbodemboot te huren. Want de zee was haar grote liefde.
Wietkwekerij
Terug uit India ging ze wonen in Schiedam. Ze werkte in een café aan de haven, Juan les Pins. Daarnaast pakte ze haar werk als hulpverlener weer op. In die tijd leerde zij Bart kennen, met wie zij ongeveer vijf jaar een relatie had. Bart hield ook niet zo van wetten en regels. Samen gingen ze met de bus naar Frankrijk om daar te fietsen. Ze kampeerden bij de Loire, uiteraard op een plek waar dat niet mocht. Dat snapten ze de volgende ochtend, toen de cassettebandjes in de rivier dreven.
Samen zetten ze een wietkwekerij op, op de zolder van haar huis. Marga verzorgde en oogstte de planten en Bart deed de verkoop, zo’n 5000 gulden per oogst. Van dat geld betaalde Marga haar vakanties en ook haar hobby’s, zoals bungeejumpen. Om het allemaal vol te houden, ging Marga weer gebruiken. Ze stopte met de wietkwekerij, bang dat de buren er lucht van zouden krijgen.
Werken op de wallen
Maar toen gebeurde er iets dat haar leven voorgoed zou veranderen. Ze sloot in de kroeg met collega’s een weddenschap af dat ze van de Euromast zou springen met een bungeejump koord. En dat deed ze maar het ging niet goed. Ze belandde in het ziekenhuis met zware verwondingen aan haar benen en ook haar spraakvermogen was aangetast. Na het ongeluk ging ze weer naar haar zus waar ze gelukkig liefdevol werd opgevangen. Maar ze moest wel cold turkey afkicken. Toen ze weer wat sterker was geworden, ging ze naar Amsterdam.
Daar werd ze zwaar verliefd op Andy die een pooier bleek. Marga werkte voor hem maar nadat hij haar flink had geslagen, stapte ze op. Ze bouwde daarna een vaste klantenkring op bij Yab Yum en na verloop van tijd begon ze voor zichzelf. Uiteindelijk had zij een eigen bordeel op de Wallen. Ze was een madam geworden.
Naar Lourdes
Vanuit het drugspastoraat werd een reis naar Lourdes georganiseerd. Omdat Marga had gehoord dat het een mooie plek was met een goede sfeer en leuke mensen, wilde ze daar wel naar toe. Je kon er ook een heel koud bad nemen waar je beter van kon worden. Marga dacht: De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Ik heb niet gehoord dat er echt iemand beter is geworden maar het is het geloof. Je moet ergens in geloven.
Tijdens die reis leerde zij Marc kennen, één van de begeleiders. Hij bracht licht in haar leven maar verder kon het niks worden want Marc was homo. Ze werd verschrikkelijk verliefd, ze zwommen samen veel in het meer van Lourdes en praatten over het leven. Het ging niet om seks maar alleen om vriendschap en warmte.
Lourdes heeft op Marga veel indruk gemaakt. De mensen, de prachtige omgeving, de lichtprocessie naar de ondergrondse kerk, de mis die Rikus (van het drugspastoraat) daar opdroeg. En natuurlijk, de onderdompeling in het water van Lourdes. Zij was met één ander meisje de enige die dat durfde, het was erg koud. Marga vertelt erover: “Nadat ik uit het water kwam kon ik beter lopen. Maar ik weet niet of het komt door het water of door het geloof. Dat weet alleen die man hierboven. Ik ben niet echt beter geworden maar ik heb wel meer kracht gekregen. De wonderen zijn dus de wereld nog niet uit.”
Tot slot
Deze woorden zijn typerend voor Marga. Haar gezondheid wordt slechter, zij kan nog maar nauwelijks praten en zit in een rolstoel. Toch houdt zij haar positieve levenshouding. Ook na haar verhuizing van de Wallen naar het Flevohuis en later naar het Sarphatihuis. Bang voor de dood is zij niet: “Sinds ik in Lourdes ben geweest ben ik helemaal niet meer bang voor de dood. Ik heb berusting gevonden, ik hoef niet meer zo nodig. Ik hoef niet meer de beste te zijn of de mooiste of degene die de meeste aandacht krijgt. Die kwaliteiten heb ik toch al. Kijk maar naar mijn foto’s als model.”
Amsterdam, 30 mei 2024
