De jeugd van Jan
Ik ontmoet de opgewekte Jan in het inloophuis waar hij al jaren een trouwe gast is. Jan vertelt dat hij één van 24 kinderen is – ja ik heb het goed gehoord – allemaal tweelingen. Hij zelf dus ook. Hij is in Utrecht geboren en samen met zijn tweelingbroer direct in een kindertehuis van het Leger des Heils geplaatst. Via Amersfoort zijn zij op hun veertiende in Haarlem beland. Met zijn ouders heeft hij nooit contact gehad. Dit had gekund maar het hoefde niet voor hem.
Werk en huwelijk
Na zijn schoolopleiding heeft Jan 10 jaar als metselaar gewerkt, dit was leuk werk en hij had een goede baas. Na de militaire dienst ging hij op zichzelf wonen, hij kreeg een kamer bij een gezin. Jan heeft het altijd gezellig gehad: veel op straat met zijn broer en “de jongens”, met een aantal biertjes, en daarnaast verschillende soorten werk. Dit bleef ook zo toen hij ging trouwen en er twee kinderen kwamen. Het gezinsleven lukte niet zo goed. Jan wilde het wel beter doen dan zijn ouders, maar hij had geen voorbeeld. Toen hij als taxichauffeur onregelmatig moest werken, zag hij de kinderen nauwelijks en na negen jaar was het huwelijk voorbij. Nu heeft hij nog wel wat contact met zijn dochter.
Op straat
Nadat Jan een tijdje bij een vriend had gewoond, kwam hij op straat terecht. Hij kijkt op dit “buitenleven” met plezier terug, het beviel hem wel. Toen hij na twee jaar een kamer kreeg toegewezen, wist hij daar eerst niet zo goed raad mee. Jan is ook geen stilzitter, hij heeft met betaald werk of als vrijwilliger van alles gedaan. Ook toen hij om gezondheidsredenen (mede vanwege de biertjes…) was afgekeurd. Totdat een paar jaar geleden zijn hart het liet afweten, midden op de snelweg. Gelukkig kon dat op tijd worden hersteld.
Stilstaan bij het overlijden
29 jaar geleden heeft Jan zijn tweelingbroer een eind aan zijn leven gemaakt. Dit was ingrijpend voor Jan. Hij gaat nog elk jaar op hun beider verjaardag één biertje drinken op het strand van Zandvoort. Daarnaast vallen de oude maatjes één voor één weg, kortgeleden was de zevende aan de beurt.
Over de eigen dood maakt Jan zich geen zorgen. Hij heeft wel over zijn uitvaart nagedacht en zijn wensen opgeschreven: de uitvaart moet een feest zijn, net zoals het leven. Met een koets, bloemen en ballonnen, bitterballen en broodjes. Het liefst uitgestrooid in de zee bij Zandvoort, net zoals zijn broer. Maar dat duurt nog even want hij verwacht zo ongeveer 85 jaar te worden.
Tot dan is zijn motto: “Het leven is een groot feest. Gewoon ademhalen, positief blijven en vooruitkijken”. Dat is Jan zijn levensles aan ons.
Haarlem, 10 februari 2025
