Het levensverhaal van Nicolae

Mijn naam is Nicolae. Ik ben een man met een gebroken hart! Ik ben geboren in 1983 in Târgoviște, Roemenië, en ik heb daar twee zonen van 18 jaar en 17 jaar. 

Door Europa  

In 2002 ben ik naar Valencia gegaan waar mijn broer woont. Hier ging ik werken als constructiemedewerker. Daar kwam ik een vrouw tegen, de moeder van mijn derde zoon die inmiddels tien jaar is. Maar ik heb al meer dan vijf jaar geen contact met mijn kinderen en familie.  

Na ongeveer 15 jaar In Valencia, vertrok ik naar Oxford in het Verenigd Koninkrijk. Daar werkte ik in een restaurant en deed ik schoonmaakwerk. In 2016 ging ik naar Amsterdam. Daar werkte ik twee jaar in de schoonmaak in Zaandam en in een restaurant in Zuidoost. Daarna werkte ik als productiemedewerker bij een visfabriek in Roosendaal. 

Op straat leven 

Ik raakte mijn baan kwijt omdat mijn documenten gestolen waren en hierdoor raakte ik ook mijn huis kwijt. Zo werd mijn waardigheid en trots afgenomen, ik was alles in één keer kwijt. Ik leefde in een vreemd land op straat, sprak de taal niet en wist de weg niet, behalve de weg naar mijn werk. Ik schaamde me en durfde geen contact te zoeken met mijn familie. Dat kon niet eens, want ook mijn telefoon was gestolen.  

Aan de drugs 

Daar sta je dan op straat, verloren en alleen. Zo ben ik aan de drugs geraakt. Ik kwam lotgenoten tegen uit Roemenië, die ook op straat leefden en aan de dope waren. Het begon met af en toe, maar nu zit er geen rem meer op. Ik loop de hele dag te zoeken naar geld. Ik verzamel flesjes en nog meer om aan geld te komen. Ook ben ik  al vaak voor winkeldiefstal opgepakt. 

Ik gebruik 90mg methadon en op zijn minst vijf bolletjes heroïne. En heel veel base-coke. Ik kan niet meer, ik ben kapot en ik weeg nog maar 45 kg. Ik zink steeds dieper en dieper, het is een keihard bestaan! Mensen kijken op me neer, zonder ook maar te weten waarom ik nu zo ben!  

Maar soms stuurt God ook engelen. Ik noem haar Mami LOVE, de vrouw die mijn verhaal wilde schrijven. Ik heb haar lang geleden ontmoet. Zij geeft me het gevoel dat ik weer even als mens gezien word. Even een aanraking, een gesprek, een luisterend oor. Want het is heel moeilijk om iemand te haten als je hem in de ogen kijkt en hem als mens ziet. 

De mallemolen  

Ik kwam terecht in een mallemolen. Ik was ten einde raad en wist niet meer hoe of wat, ik had hulp nodig. In 2023 werden mijn EU-rechten ingetrokken en er moest van alles gebeuren. Ik moest met bewijsstukken aantonen dat ik vijf jaar in Nederland verbleef, zoals een wooncontract of bankrekeningnummer. Maar alles was gestolen. Ik ben heel goed geholpen door de mensen bij MDHG, al veertig jaar belangenbehartiger voor drugsgebruikers, dak- en thuislozen in Amsterdam. Ik kwam op de wachtlijst bij het project kwetsbare EU-burgers. Er werd geregeld dat ik bij de GGD voor methadonverstrekking terechtkon, het ziekenfonds werd geregeld, en ik kreeg code 41. Dat is als je verblijfstitel wordt omgezet naar onrechtmatig verblijf. Zo waren er nog veel meer zaken, om gek van te worden. De IND wil me terugsturen maar er is een aanvraag gedaan voor code 30, dat is rechtmatig verblijf. Inmiddels krijg ik nu hulp van Amoc, van de regenbooggroep.  

Op goed geluk 

Op goed geluk zoeken nogal wat EU-inwoners werk in een ander deel van Europa. Op drift geraakt door de slechte economische omstandigheden in hun geboorteland. Een aantal komt in Nederland terecht, meestal in Amsterdam. Voor de meeste mensen is het een harde realiteit: geen werk, geen loon, geen onderdak en een taalbarrière. Dan kom je in een neergaand spiraaleffect terecht, met psychische en andere problemen. 

God help mij  

Soms vraag ik aan God: waarom moet ik dit meemaken, dit leven? Ik bid elke dag of God mij helpen wil om met de drugs te stoppen. Maar de pijn die ik voel naar mijn kinderen toe is niet meer te dragen. Ik mis mijn kinderen. Tot nu toe hebben mijn jongens mij de kracht gegeven om door te gaan. 

Ik wil bij Amoc proberen om af te kicken en dan wil ik het contact met mijn kinderen herstellen. Al meer dan vijf jaar weten we niet van elkaar hoe het gaat. En omdat dit me zoveel pijn doet, ga ik steeds meer gebruiken. Dan voel ik de pijn in mijn hart niet zo.  

Tegen mijn jongens wil ik zeggen: “Papa houdt heel veel van jullie. Ik was geen vader zoals ik had moeten zijn.  Ik wens jullie een goede gezondheid en pas goed op jezelf. Ik bid tot God om jullie op een dag weer in mijn armen te sluiten, om dan de vader te zijn die jullie nu moeten missen!” 

God help mij! 

Why 

Why… 

How many times do I have to try to tell you 
That I’m sorry for the things I’ve done, ooh. ooh, ooh 
But when I start to try to tell you 
That’s when you have to tell me 
Hey… this kind of trouble’s only just begun 
I told myself too many times 
Why don’t you ever learn to keep your big mouth shut 
That’s why it hurts so bad to hear the words 
That keep on falling from your mouth 
Falling from your mouth 
Falling from your mouth 
Tell me 
 

Why… 

I may be mad 
I may be blind 
I may be viciously unkind 
But I can still read what you’re thinking 

And I’ve heard is said too many times 
That you’d be better off 
Besides… 
Why can’t you see this boat is sinking 
(This boat is sinking, this boat is sinking) 
Let’s go down to the water’s edge 
And we can cast away those doubts 
Some things are better left unsaid 
But they still turn me inside out 
Turning inside out, turning inside out 
Tell me 
Why… 
 
This is the book I never read 
These are the words I never said 
This is the path I’ll never tread 
These are the dreams I’ll dream instead 
This is the joy that’s seldom spread 
These are the tears… 
The tears we shed 
This is the fear 
This is the dread 

These are the contents of my head 
And these are the years that we have spent 
And this is what they represent 
And this is how I feel 
Do you know how I feel? 
Cause I don’t think you know how I feel 

– Annie Lennox

Amsterdam, 28 december 2024