Het levensverhaal van Youssef

Een vervuld leven 

Na een uitzichtloos dakloos bestaan met alcohol en drugs, verstaat Youssef de kunst om in het hier en nu te leven. Als ongedocumenteerde bestaat Youssef niet voor de Nederlandse staat en heeft hij geen (woon)rechten. Maar hij heeft wel een vervuld leven opgebouwd met een belangrijke functie binnen de daklozeninloop van Regenboog. Hij kookt, zingt in koren, draagt zijn schrijfsels voor en geeft voorlichting. Kortom, Youssef is een levenskunstenaar! 

Youssef is een kleine, goed verzorgde man, met zachte bruine ogen, een tandeloze mond en een staartje met alle grijstinten. Zijn kleding past goed bij hem en het weer. Hij zit achter de desk bij de inloop voor daklozen van de Regenboog. Hij registreert de bekende bezoekers en schrijft de nieuwe in. Voor ons gesprek heeft Youssef vervanging geregeld en hij heeft voor een ruimte gezorgd. Na een rondleiding, waarbij opvalt hoe hartelijk hij benaderd wordt, gaan we zitten. We worden onderbroken, of Youssef wil helpen, er is een Arabischsprekende man die ingeschreven moet worden. Ook wordt hij bedankt voor de soep die hij maakte. Het is direct duidelijk hoe belangrijk hij hier is. 

De jeugd van Youssef 

Youssef komt uit een Algerijns gezin met achttien kinderen. Vader had twee vrouwen en kreeg met zijn eerste vrouw vijf zonen en zes dochters. De moeder van Youssef kreeg vijf zonen en twee dochters. Youssef is het zeventiende kind. Ze woonden met z’n allen in een redelijk groot huis. Opa’s en oma’s waren al overleden toen Youssef geboren werd. 

Vader werkte in de bouw. Ze waren een gezin als zovelen. Vaders wil was wet. Youssef heeft zijn jeugd als eenzaam en niet gezien ervaren. Hij vertelt: ”Toen leek het heel gewoon, maar als ik erop terugkijk, zie ik dat er geen aandacht was voor mij. Mijn meeste broers en zussen waren al getrouwd en hadden kinderen. Ik hoorde er niet bij, ik was onzichtbaar. Hierdoor kan ik nu tegen discriminatie. Nu is ‘t mijn kracht. Ik ben als ingesmeerd met olie, niemand kan mij vastpakken.” 

Opleiding verpleegkundige 

Youssef had graag willen studeren want hij was goed op school en leerde met gemak drie talen. Maar na de middelbare school begon hij aan de opleiding tot verpleegkundige. Tijdens zijn stage in het ziekenhuis speelde het gevoel niet gezien en op waarde geschat te worden, weer op. Als hij ‘s morgens met collega’s zalen met patiënten had verzorgd, kwamen de artsen visite lopen en gingen zij met de eer en het respect strijken, zo zag hij dat. Youssef vroeg zich af: welk mysterie heeft deze arts in zijn handen? Dit is niet wat ik verdien, ik verdien een hogere plek. Steeds ging hij de strijd aan met de artsen om erkenning. Na een jaar stopte hij met de opleiding. Hij vertelt: “Nu zie ik dat ik al mijn aandacht en medeleven gaf aan de patiënten, omdat ik het zelf gemist heb. Dit wil ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Iedereen heeft recht op mijn aandacht.”  

Naar Europa 

Via vriendjespolitiek (broer had een goede positie), werkte hij een jaar in het magazijn ‘met autostukjes’. In dit jaar bedacht hij: “Ik wil weg. Ik had geen politieke redenen! Ik was de controle van de omgeving en de familie zat. Als ik een sigaret rookte op tien km van mijn huis, wisten ze het thuis al voor ik terugkwam. Het benauwde me. Mijn vader besliste, mijn mening deed er niet toe.” 

Een deel van zijn salaris spaarde hij stiekem op en hij wist: als de gelegenheid zich voordoet, ben ik weg. Het werd een boot naar Marseille. In die tijd hadden Algerijnen recht op 200$ per jaar voor vakantie. Hij kocht een retour Marseille en stelde alleen een zus en zijn moeder op de hoogte. In 1984 voer Youssef met zo’n 600 dinar op zak naar Marseille (de dinar stond hoog dat jaar). Een visum was niet nodig in die tijd.  

Na drie dagen Marseille reisde hij naar Barcelona en verbleef een aantal weken in een hostel. Via Frankrijk kwam hij aan in België en bivakkeerde twee maanden in een park, op straat. Via via hoorde hij dat er werk was in Rotterdam. Toen de trein ergens op een perron in Rotterdam stopte, stond daar politie. Van schrik bleef hij zitten tot het eindstation… Amsterdam. Dat is nu meer dan veertig jaar geleden en hij is nooit meer weggegaan. 

“Mijn moeder en zus wisten dat ik de boot opging, maar niet dat ik weg zou blijven. Met mijn moeder heb ik tot haar dood contact gehad, we belden een keer per maand. Haar laatste wens was dat mijn jongste zus het contact op dezelfde manier voortzette. Van mij hoefde het niet, toch bellen we iedere maand, dan vertelt ze me hoe het met de rest van de familie is.” 

Youssef heeft nooit documenten aangevraagd. “De eerste jaren is ‘t niet bij me opgekomen en nu hoeft ‘t niet meer van me.” Hij maakt zich er geen zorgen over dat hij geen ziektekostenverzekering heeft. Hij weet wel waar hij terecht kan. Voor zijn gebit heeft hij een prothese maar die heeft hij bijna nooit omdat het onnatuurlijk voelt en hij zich er gevangen door voelt. 

Leven met Mijn Geest 

“De eerste dagen in Amsterdam ontmoette ik Noord-Afrikaanse mensen. Ze spraken mijn taal. Met hen kwamen de alcohol, drugs en het stelen in mijn leven. Een paar keer werd ik opgepakt en belandde ik in de gevangenis. Meer dan twintig jaar was ik verslaafd, toen heb ik MIJN GEEST binnen in mij gevonden. Door een alcoholvergiftiging kwam ik in het ziekenhuis terecht. De arts zei; “Als je nog eens alcohol drinkt ga je dood.” Ik geloofde het en heb dagen in een park gezeten. Door de stilte en de eenzaamheid kreeg ik een stem: wat jij doet is niet goed, je maakt je leven kapot. Geloof in de natuur, in de galaxy en alles wat met leven te maken heeft. 

“Toen heeft MIJN GEEST mij uitgenodigd naar zijn wereld te komen, waarin het vredig, rustig, filosofisch, intellectueel en mooi is: dan voel je je niet meer eenzaam. Maar waarom zou ik die geest geloven? Ik twijfelde. Ik kreeg een beproeving: de stem zei: ik wil dat je gaat drinken, zodat je inziet dat alcohol je niet dood zal maken. Ik ging niet dood aan de alcohol en zie dat als bewijs dat de alcohol niet de baas is, maar de hogere macht, de stem. Sindsdien zoekt de zichtbaarheid mij en laat me zien aan de zichtbare. Overal krijg ik complimenten en aandacht voor mijn kennis, levenservaring en spiritualiteit. Ik lees mijn teksten voor en geef voorlichting, ik zing in twee koren als bas.  Ik werk bij de Regenboog en help daar mensen. Mijn leven is totaal veranderd.” 

Zo helpt Youssef sinds vijftien jaar zijn huisgenoot. Deze Duitse man stopte met alcohol en drugs door de inspiratie van Youssef. Hij vond werk en haalde alle rijbewijzen. Via anti-kraak kreeg hij een woning die hij deelt met Youssef. Zijn werk bij de Regenboog levert hem voldoende op om zijn onderkomen te bekostigen. 

Youssef gaat af en toe naar de kerk, voor rust en meditatie. “Ik ben geboren als Moslim, nu geloof ik op mijn eigen manier. Ik maak ZELF mijn keuzes voor de GOEDE dingen. Jaren zong ik de baspartij in een katholiek koor. Nu zing ik in het daklozenkoor en bij spirituele muziek.” 

Wat belangrijk is 

Youssef vindt het moeilijk om te benoemen wie belangrijk zijn in zijn leven. 

“ECHTE vrienden, een zielmaatje, dat is moeilijk. Er is niemand die echt hetzelfde is als ik en me helemaal begrijpt. Mijn ZIEL geeft signalen af, die beschermt mij.” 

Youssef wil aan anderen doorgeven: “Geven is belangrijk, liefde, respect, materiaal, maar je moet niets terugverwachten, dan word je teleurgesteld.” 

En ook: 

# niets verwachten 

 # geven uit je hart 

 # geen zorgen maken 

 # per dag, elke dag mooi maken 

Over zijn uitvaart vertelt Youssef: “Ik heb geen voorkeur voor begraven of cremeren. Mijn lichaam is niet meer nodig als ik dood ben, dan is alleen de GEEST nog belangrijk. Belangrijk is dat er geen geweld, geschreeuw en gescheld is op mijn uitvaart. Dat heb ik twee keer meegemaakt (zijn zachte ogen worden donkerder als hij hierover spreekt). Ik hoop op VREDE, LIEFDE en RESPECT. Wat betreft de muziek geef ik de voorkeur aan meditatieve, geestelijke muziek en natuurgeluiden als water en wind.” 

Een aantal collega’s beschrijft Youssef als: 

# altijd opgewekt 

# hij behoort tot de vaste kern/oude garde 

# een plezierige man 

# aardig 

# hij gaat zijn eigen weg 

# eigenwijs (positief en negatief) 

# niet van zijn stuk te brengen 

# meelevend 

# kan sociaal zijn grenzen aangeven 

# de meest lieve man die er bestaat 

Youssef, een man vol positieve levenskracht die zijn levensverhaal wilde vertellen. Dank je wel. 

Amsterdam, januari 2025