Het levensverhaal van Wendy

Ik ontmoet Wendy in Utrecht in het voorjaar van 2025. We drinken een kop thee samen en zij vertelt. Regelmatig doet ze prachtige uitspraken over het leven. Wijze uitspraken, ik kan merken dat ze veel heeft meegemaakt en er graag over wil vertellen. Of zoals ze het zelf heel goed omschrijft: “Je kan studeren op een universiteit om wat te leren, maar je leert het meeste van het leven zelf en van de fouten die je maakt.” 

Een schat van een vader 

Wendy is geboren en getogen in Utrecht en woont bij het Leger des Heils. Ze is opgegroeid in de buurt van de Maliebaan. In alle correspondentie die we hebben en ook op haar Instagram noemt ze zichzelf steeds Wendy, dochter van Johannes Jacobus Teunissen. Haar vader is helaas overleden maar is haar alles, en hij komt heel veel terug in haar verhalen. Hij was een schat van een man en ze laat een prachtige foto zien van hen samen. Haar vader was enorm intelligent, een intellectueel en wetenschapper.  

De slechte rol van alcohol 

Maar helaas was hij ook een alcoholist. “Waarom stop je niet? Ik hou toch van je, je houdt toch van mij, stop toch”, heeft ze hem regelmatig gevraagd.  Maar hij kon en wilde niet stoppen. Wendy snapt dat nu wel, nu ze zelf ook geleerd heeft van het leven en worstelt met dezelfde ziekte in haar hersenen. Haar vader was niet altijd dronken maar in de weekenden ging hij naar de kroeg. Wendy lag dan in bed te wachten tot hij stommelend thuiskwam. Hij had ook hartproblemen, maar is toch nog 82 jaar oud geworden. Hij was een fantastische man en vader. Wendy mist hem verschrikkelijk en bij het praten over hem krijgt ze regelmatig tranen in haar ogen.  

Wendy heeft geen contact meer met haar moeder. En van haar zes broers en zussen, alleen met haar zus A. die echter ook alcoholproblemen heeft. Haar oma, de moeder van haar vader, was ook alcoholverslaafd. Dat is ontstaan bij de geboorte van haar tweede kind die een hersenbeschadiging opliep. Oma gaf zichzelf daar de schuld van.     

Jehova’s getuigen  

Wendy’s moeder werd Jehova’s getuige en alle kinderen moesten mee naar de bijeenkomsten en langs de deuren om te prediken. “Toen ik jong was en steeds mee moest naar de kerk, had ik al zoiets van: dit klopt niet. Ik moest mee, het hoorde er allemaal bij. Ik schaamde me niet, maar ik deed het wel. Langs de deuren gaan. Ik ben echt uitgescholden ook. Ik heb niets tegen religie, maar ik ben niet meer religieus en ik oordeel niet over religie. Je kunt niemand het geloof opdringen.” Wendy is heel lief over de moslims in haar omgeving. Ze vindt dat we meer voor ze moeten openstaan. “We hebben ze uitgenodigd in ons land, dus we moeten ze ook accepteren. Dat heb ik mijn vijf kinderen ook geleerd. Je mag vrij zijn in wie je bent in het leven.”  

De ouders 

Wendy vond haar moeder een vreselijk mens. Ze moest altijd hard werken in huis. De kinderen moesten het hele huis poetsen. Ze moest als jong meisje baantjes hebben om geld af te dragen aan haar moeder. Ze had een krantenwijk en werkte bij de HEMA. “Mijn moeder deed niks, ze was Jehova en zat verder de hele dag op de bank. Ze was kil en niet aardig en ze was er niet voor mij. Mijn zussen zorgden voor me. A. is mijn halfzus want mijn moeder ging vreemd. Ze was een pathologische leugenaar. Zij maakte het gezin kapot met bedrog, gelieg en religie.”  

Wendy’s vader werkte overdag en moest ’s avonds ook nog voor het huishouden zorgen. Maar als het nodig was stond hij altijd voor haar klaar. Ze ging naar de middelbare school maar heeft het VWO niet gehaald door al het gedoe thuis. Gelukkig was haar vader er dus wel, maar haar moeder verpestte de sfeer in huis. 

Vriendjes 

Op haar achttiende kreeg Wendy een vriendje binnen de Jehova gemeenschap. Ze heeft nog steeds contact met hem en laat een foto zien. Ze zouden gaan trouwen, het was een echte jeugdliefde. “Er was geen spraken van seksualiteit, dat mocht niet.” Haar zus zei: “Trouw nou niet, je bent nog veel te jong.” 

Toen leerde ze L. kennen, een Italiaan die medicijnen studeerde en in Nederland op vakantie was. Ze hebben niets gedaan, want Wendy had immers een vriendje. Ze ging met haar zus A. naar Italië om hem beter te leren kennen. Vanuit Italië heeft ze haar eerste vriendje gebeld om haar relatie te verbreken. “Ik wilde eerlijk zijn en geen dingen doen die niet netjes waren. Ik had wel gezoend, maar verder niet.” Ze wilde verder met L. en ging als au-pair naar Milaan om bij hem te zijn. Ze leefden een studentenleven. Drank speelde nog geen rol. “Ik dronk wel, maar niet als een verslaafde. Tegenwoordig drinken studenten veel te veel en ze snuiven. Ik zou ze willen waarschuwen: drank en drugs zijn de valkuilen van het leven. Verslaafd gedrag is helaas liegen over alles, egoïstisch en op zichzelf gericht.” 

Weer alcohol in het spel 

Wendy en L. woonden in Italië en kregen vijf kinderen. Sommige kinderen zijn in Nederland geboren. L. werkt als arts (geriater). Wendy laat me een foto zien van haar kinderen, prachtige jonge mensen. In die tijd begon Wendy steeds meer wijn te drinken. Maar nooit als ze zwanger was of borstvoeding gaf. “Ik dronk veel te veel wijn en dat wist ik ook. Mijn ex zei: ‘Ik hou van jou maar je drinkt gewoon te veel.’ Hij had gelijk maar ik wilde en kon niet stoppen, net als mijn vader. Het ging niet goed en we hebben beiden fouten gemaakt. We zijn erdoor uit elkaar gegaan. Ik ging vreemd. Hij ging vreemd.” 

Opvoeding van de kinderen 

Ze vindt het belangrijk dat haar kinderen een kans krijgen om zichzelf te worden. Haar adagium: ik begrijp je, ik waardeer wie je bent en ik kan uitleggen dat wat je doet niet goed voor je is. Maar je bent vrij in wie je wilt zijn. En ze houdt vooral enorm veel van ze. Haar oudste zoon heeft een tijdje geblowd. Dat was wel moeilijk, maar Wendy denkt dat je niet kan zeggen dat iemand moet stoppen. Tijdens haar dronkenschap zijn er wel momenten geweest dat ze dingen in de opvoeding deed waar ze spijt van had.  

Haar jongste dochter is niet van L. Hij wist dat maar heeft haar opgenomen als zijn eigen dochter. L. is een fantastische man en vader en de kinderen zijn ook bij hem in Italië.  

“Ik heb fouten gemaakt waar ik niet trots op ben. Ik had een leven in Italië met veel geld maar het maakte niet gelukkig. Rijkdom is handig, het koopt gemak maar geen gevoel.’  

Wendy en L. scheidden. Ze had helemaal niks meer. Daarna heeft ze geleerd wat echt belangrijk is. 

Alcoholverslaafd 

Wendy ging terug naar Nederland en werkte in de zaak van haar zus. Later is ze bij haar broer gaan wonen. Ook heeft ze de opleiding tot kraamverzorgster gevolgd maar dat lag haar niet zo. De ziekte in haar hoofd werd erger. Weer dronk ze veel wijn en ze besefte dat ze verslaafd was. Ze wist dat ze moest stoppen. Ze kon niet meer stoppen. Ze ging maar door. Uiteindelijk raakte ze in coma en kwam in het ziekenhuis. Daarna ging ze vrijwillig naar een kliniek in Wolfheze, daar is ze anderhalf jaar geweest. Het was een goede tijd waarin ze werkte en creatief bezig was, zoals gedichten schrijven.  

Toen ze weg moest, ging ze terug naar Utrecht, waar haar vader was geboren. Ze sliep de eerste maanden in hotels en wilde gaan werken. Maar haar geld raakte op. “Ik ben naar het gemeentehuis gelopen, en zei: ik ben Wendy en ik heb een probleem, ik heb geen geld meer en geen huis.” Ze werd opgevangen door het Leger des Heils waar ze heel blij en dankbaar voor is. Nu krijgt ze hulp bij het inrichten van haar leven. Het contact met haar ex en kinderen in Italië is hersteld en ze bellen ze elkaar veel. 

Opklimmen 

Vanuit een diep dal klimt ze op. Ze wil andere mensen helpen met alle kennis en ervaring die ze nu heeft. “Ik was bijna dood door verslaving. Ik ben me bewust van het leven. Ik leef nog. Als ik er nu weer een rotzooi van maak, is het einde oefening. Dat wil ik niet meer. Ik weet dat één biertje al gevaarlijk voor me is. Verslaving wordt helaas echt gediscrimineerd. We zijn mensen, we maken fouten. Ik heb het DNA van mijn vader. Het is een hersenziekte. Je zoekt je geluk op de verkeerde manier.” 

Levenslessen 

“In wezen zit geluk in jezelf en geluk begint bij tevredenheid met de omstandigheden waarin je woont of leeft of met wie je bent. Accepteer dat je niet perfect bent, dat je een mens bent die fouten maakt.” 

“Religie is mooi, kan mooi zijn, maar is niet liefdevol. En iedereen mag eigen ideeën hebben maar verplicht mensen niet hoe ze moeten denken. Dat waardeer ik aan moslims. Die doen dat niet. Met hen kan ik open praten.” 

“Als kind kreeg ik te maken met zoveel vooroordelen dat ik geleerd heb niet meer te oordelen en meningen van anderen naast me neer kan leggen. Ik voldoe  niet meer aan normen die me opgelegd zijn. Ik ben Wendy, ik maak fouten, ik ben niet perfect, ik doe mijn best. Waardeer je dat? Prima. Wil je dit niet, ja dan niet.” 

“Het gaat om de liefde. Liefde voor je kinderen, voor mijn overleden vader. Dat pakt niemand je af en dat is het mooiste wat je kan hebben. De liefde van mensen voor elkaar is het mooiste wat we hebben. Het wordt heel vaak vergeten ja, maar het kost niks. In wezen kost het niks.”  

Utrecht, maart 2025