Het levensverhaal van Marjolein

In het ‘Grand Café’ in de daklozenopvang zit een vrolijk uitziende vrouw. Tenminste, haar kleding en haren laten dat zien. Maar zo vrolijk is Marjolein niet: sinds gisteravond woont ze hier. Ze stond op straat en kon hier terecht. Ze heeft al gehoord over Walk of Life en ze bestudeert een foldertje. Ze wil haar levensverhaal wel vertellen en we spreken af om de komende week in gesprek te gaan. Die week tref ik Marjolein op de binnenplaats. Ze is druk bezig haar schone kleren in plastic tassen te stoppen. Ondertussen gaan we in gesprek.

---

De familie en het gezin van Marjolein

Marjolein is geboren in Lelystad en is 47 jaar. Ze heeft een zoon van 21 en een dochter van 19 jaar. Ze hebben verschillende vaders. Sinds kort heeft ze af en toe contact met haar dochter die een baan heeft. Met haar zoon die verslaafd is, heeft ze op dit moment geen contact.

Haar ouders zijn 81 en 76 jaar oud. Marjolein heeft er bewondering voor dat ze nog samen zijn. Over haar moeder spreekt ze ambivalent: is haar moeder wel haar moeder? Marjolein heeft een penicilline-allergie, en haar kinderen ook. Maar haar moeder heeft dat niet, en dat vindt Marjolein heel vreemd. Haar vader heeft er ook weleens iets over gesuggereerd. Ze zou graag een DNA-test willen doen om duidelijkheid te krijgen. Met haar vader heeft ze telefonisch contact, met haar moeder op dit moment niet. Ze heeft vroeger betrouwbare, lieve familie gevonden in twee tantes die helaas allebei zijn overleden.

De broer van Marjolein is al zwaar verslaafd als hij achttien is. In haar familie komen veel verslavingen voor. Haar broer, haar vader, ooms, haar zoon… Marjolein is zestien jaar als ze haar broer half bewusteloos op zijn kamer vindt en ze belt 112. Ze reanimeert hem terwijl ze wacht op de ambulance. In het ziekenhuis wordt zijn maag leeggepompt. Ze heeft veel te stellen met die broer. Hij bedreigt haar een keer met een pistool, waarop de politie haar komt ontzetten. Dat is een traumatische ervaring voor Marjolein. Nog niet zo lang geleden ontdekte ze dat hij identiteitsfraude pleegt met haar gegevens. Ze is drukdoende om dit allemaal recht te zetten, want ze wil niet opdraaien voor de schulden die hij heeft gemaakt.

Aan het werk

Marjolein doet de basisschool in Lelystad en komt vaak met blauwe plekken thuis. Die loopt ze op tijdens vechtpartijtjes. Ze neemt het altijd op voor de underdog en dat gaat niet altijd zachtzinnig. Op de middelbare school blijkt dat ze heel goed kan leren. Ze pubert er flink op los vanaf haar twintigste jaar: veel feestjes en drugs. Ondanks goede cijfers kiest ze voor het mbo. Door haar ADHD heeft ze moeite met focussen en krijgt ze medicatie om dit te dempen en beter te slapen. Ze doet de opleiding Algemeen Beveiligingsmedewerker (ABM) en werkt als bewaarder in de gevangenis en als medewerker in de bibliotheek. Helaas kan ze niet meer in de gevangenis werken omdat haar broer inmiddels een strafblad heeft.

Relaties aangaan

Marjolein heeft een aantal relaties gehad. Steeds blijkt pas binnen de relatie dat die man verslaafd is aan alcohol of drugs of aan beide. Als de relatie begint, gaat het heel goed: geen gebruik meer van middelen. Marjolein ‘redt’ de mannen van hun verslaving. Helaas is de redding niet blijvend en moet Marjolein de relatie verbreken. Vaak moet ze dan maar weer zien waar ze terechtkomt.

Een vriendin stelt een man aan Marjolein voor omdat ze denkt dat het wel zal klikken. Ze vallen als een blok voor elkaar en worden hevig verliefd. Na een tijdje trekt ze met haar twee jonge kinderen bij hem in en ze woont dan in een mooi huis in Nunspeet. Hoewel haar partner zegt dat hij niet van de kinderen houdt, gedoogt hij ze wel. Het is een zeer hardwerkende vakman, maar… verslaafd aan drank en drugs. Toch zijn ze gek op elkaar en hun relatie houdt lange tijd stand.

Dan blijkt haar partner behalve verslaafd ook nog paranoïde te worden: hij hangt camera’s op in huis. Het is uiteindelijk nodig om na veertien jaar bij hem weg te gaan. Als Marjolein over hem spreekt, zie ik haar ogen glanzen. Hij heeft nog steeds een plekje in haar hart. Recent heeft ze nog even bij hem gelogeerd omdat ze dakloos is, maar ze mag maar één nacht blijven. De katten kenden haar nog steeds maar die bleven daar: ze kan ze helaas niet meenemen. Ze mist de dieren heel erg.

Dan krijgt Marjolein een relatie met een vijftien jaar jongere man uit Ermelo die geen drugs gebruikt. Ze hebben het goed samen maar er komt onverwacht toch een eind aan: hij wordt gewelddadig naar haar en er verschijnt een jonge vriendin op het toneel. Het is duidelijk: de relatie is voorbij.

Drie jaar geleden wordt Marjolein dakloos en ze komt bij Iriszorg in Harderwijk. Weer wordt ze verliefd op een verslaafde man. Eerst gaat het goed: hij gebruikt niet meer. Maar dan valt hij terug en is het weer over en uit.

Marjolein ziet dat er zich een patroon aftekent in haar relaties. Ze wordt verliefd op een man die verslaafd is, vaak weet ze dat niet eens. Dankzij hun relatie gaat het met de man heel goed. Na een tijdje valt hij terug in de verslaving en dan gaat de relatie uit. Dit terugkerende patroon ziet Marjolein nu duidelijk bij zichzelf. Ze wil niet meer afhankelijk zijn van mannen en ze wil haar eigen keuzes maken.

Heftige ervaringen

In Nunspeet hebben de buren vier grote mastiffs. Marjolein houdt ontzettend veel van dieren en ook van deze honden. Op een keer is er groot tumult: de ene hond valt de andere aan en er is een kind alleen in huis. Het lukt Marjolein de aangevallen hond te bevrijden door de aanvaller dood te slaan. Het is traumatisch voor haar om dit mee te maken.

Marjolein is zowel door haar broer als door andere mannen misbruikt. Dat is heel ingrijpend geweest en heeft haar voor het leven getekend. Ze had zich voorgenomen geen relaties meer aan te gaan maar de praktijk is anders. Marjolein ervaart zichzelf als ‘naïef in de liefde’.

Ze heeft vaak een depressieve periode en daardoor komt ze terecht in de GGZ. Hier breekt brand uit en ze komt met een koolmonoxidevergiftiging in het ziekenhuis. Ze redden haar net op tijd: ze kruipt door het oog van de naald.

Het leven op de rails krijgen

Marjolein heeft veel hoop dat ze haar leven goed op de rails krijgt. Ze wil nooit meer afhankelijk zijn van mannen. Ze wil geen relaties meer: ze gaat zelf de slingers ophangen! Ze is slim en ze kan nog van alles gaan studeren. Ze droomt ervan als DJ te werken en ondertussen ook als beveiliger. Er is veel werk binnen de beveiligingsbranche. En ze gaat haar hobby’s weer oppakken: koken, lezen en wandelen met de hond.

Vier weken geleden heeft ze samen met een vriendin gebeden en dat was een bijzondere ervaring. Ze weet niet wat dat haar brengt maar het helpt haar om erop te vertrouwen dat het goedkomt.

Marjolein heeft wel een boodschap voor vrouwen: KIJK UIT MET MANNEN.

Apeldoorn, april 2025