Het levensverhaal van Rudy

Rudy vertelt zijn verhaal in het Aanloophuis in Alkmaar waar hij vaak komt, graag bijdraagt aan een goede sfeer en hand- en spandiensten verleent. “Het moet wel een getuigenis worden,” begint hij. “Mijn bekering is de rode draad in mijn leven.” 

---

Kindertijd 

Rudy is in 1957 geboren in Tilburg. Hij heeft een oudere broer en een jongere zus. Moeder was zorgzaam, een vredestichter. Ze kon ook straffen, al deed ze dat niet graag. Ze was altijd rechtvaardig. Een uitspraak van haar die Rudy zich herinnert: “Waar af gaat en niks bij komt, dat wordt minder…” 

Vader was ‘een goede vader’. Hij was er gewoon als je hem nodig had. Vader was een Rotterdammer. Hij werkte bij de Schiedamse Lederwarenfabriek. Die fabriek kreeg een vestiging in Tilburg en toen vader chef werd van een afdeling, verhuisde het jonge gezin naar Tilburg.  

Als een vroege herinnering weet Rudy: “Ik was een jaar of drie. Op onze huisdeur zat een deurdranger, waardoor die moeilijk openging, zeker voor een kind. Mijn moeder had die deurdranger daarom losgemaakt maar een buurvrouw zette ‘m er weer op. Ik, dreumes van drie, kwam bij mijn deur en hij ging niet open! Andere deur geprobeerd en nog weer een andere, het lukte niet. Ik was mijn huis kwijt, helemaal verdwaald. Ik liep als klein kind van drie te janken in de straat. Het is natuurlijk allemaal goedgekomen …”  

Schooltijd 

Op de kleuterschool met juffrouw Engel was een leuke tijd. Dan de lagere school. Sinterklaas kwam. De jongens twijfelden al een beetje aan het verhaal en Rudy maakte met vriendje Robbie een plan. Ze zouden de Sint vragen wie Robbie was. Zo gedaan en de jongens waren stomverbaasd dat de Sint inderdaad wist wie Robbie was, met allerlei speciale dingen van hem. Dat maakte indruk en zaaide een tintelende verwarring: hoe kán dat nou? Zou Sinterklaas dan toch…? En hij herinnert zich strafwerk. Na schooltijd vijfhonderd keer schrijven wat hij had gedaan, met een kroontjespen. Alleen zat er geen inkt in de inktpot. Dat werd natuurlijk niks. “Nou, vooruit dan maar, ga maar naar huis,” zei de meester. 

Op de lagere technische school leerde Rudy timmeren, en vervolgens ook meubelmaken. En hij leerde op te komen voor wat hij dacht dat goed was. Er was op school weinig ruimte om fietsen te stallen dus niet iedereen mocht met de fiets komen, Rudy ook niet. Hij ging de strijd aan om toch met de fiets te mogen, en kreeg het voor elkaar ook. 

Aan het werk 

Op zijn achttiende ging Rudy aan het werk bij een interieurbedrijf. Hij maakt van alles in de werkplaats en ging ook op klus bij de mensen thuis. Rudy en zijn collega’s werkten ook voor twee ziekenhuizen, waar ze wanden, kasten en balies maakten. Ook maakte hij allemaal dure dingen voor het zeer luxe interieur van de eigenaar van wijnhandel Verbunt. Dat was een hele ervaring om te zien dat mensen ook zo konden leven, zo rijk. In 1982 ging het interieurbedrijf failliet en Rudy vond ander werk, bij Breedveld in Rotterdam.  

Eenzaamheid en zoeken naar een gids 

Rond zijn vijfentwintigste dacht Rudy na over zijn leven, en met name over: hoe vind ik een partner? Hij schreef zich in bij een christelijk huwelijksbureau maar de kandidaten moesten trouw naar de kerk gaan. Van huis uit was Rudy hervormd en hij besloot weer naar de kerk te gaan. “En het deed me ook wat,” zegt Rudy, “ik leerde de Heer kennen.” Dat werkte sterk door. Maar Rudy woonde alleen en voelde zich eenzaam.  

Het was een periode van werken, van nadenken over een goede koers in zijn leven, van verdieping van zijn gebed, van worstelen met eenzaamheid. Met behulp van huwelijksbureaus zocht Rudy naar een partner, en zo ontmoette hij een dame uit Alkmaar die voor de rest van zijn leven belangrijk zou zijn.  Zij werd niet zijn partner, maar was wel een belangrijke steun en toeverlaat in zijn leven en verdiepte zijn geloof vanuit het Evangelie. Zij bracht hem in contact met de ‘Kom en Zie’-gemeente van de Pinksterbeweging. Rudy besloot te verhuizen naar Alkmaar en vond werk bij een kunststofbedrijf in Beverwijk. Hij mocht zo lang inwonen bij de vrouw die hem zo heilzaam inspireerde met haar kennis en beleving van het Evangelie.  

Zelfstandig wonen 

Op zijn zevenentwintigste kocht Rudy een flat in Alkmaar. In die tijd nam hij deel aan een zomersamenkomst van de Pinkstergemeente. Er waren veel mensen, er wordt gedanst en gezongen. Rudy wordt geraakt en roept uit: “Heer, in mijn nieuwe huis wil ik niet meer alleen wonen!” De volgende dag al krijgt hij een antwoord op zijn smeekbede. In de samenkomst van die dag staan mensen op om de Heer te loven en prijzen, en een vrouw roept: “Je zult in een groter huis wonen, je zult vrouw en kinderen hebben, je zult werkzaam zijn als evangelist!” “Het is allemaal uitgekomen,” zegt Rudy en hij vertelt hoe dat is gegaan.  

Trouwen 

In de tijd van de Pinkstergemeente-samenkomst was hij samen met zijn vriendin R. uit Rotterdam. Het klikte tussen hen en toen Rudy begin dertig was, besloten ze te trouwen. De vraag rees: hoe gaan ze vormgeven aan de huwelijksviering? R. wilde een hervormde dienst en Rudy een pinksterdienst. Maar God sprak de woorden: “Doe jij even rustig.” 

In goede harmonie besloten ze dat het een hervormde dienst zou worden. Ze maakten foto’s bij het Scheepsmuseum in Rotterdam. Wat die vrouw riep op de zomersamenkomst, was uitgekomen! 

Intussen zijn Rudy en R. al meer dan 35 jaar getrouwd. Ze wonen in een aangenaam huis in Alkmaar. “We hebben geen eigen kinderen,” vertelt Rudy, “maar we hebben wel een klik met kinderen. Er komen kinderen bij ons logeren en R. geeft les aan kinderen op de zondagsschool. Op zo’n manier zijn er welzeker kinderen in ons leven, waar we God heel dankbaar voor zijn.” 

Evangelist zijn 

Rudy wil graag het geloof verbreiden en voeden bij anderen. Hij is altijd alert om het evangelie door te geven. Als timmerman en meubelmaker maakte hij bij Victoire Jachtbouw in Oudorp zeilboten en leidde er jonge werknemers op. Hij begeleidde ze in hun thuissituatie en vormde ze in zekere zin.  

Toen hij net bij PWN (een waterleidingbedrijf) in de catering werkte, vroeg iemand hem: “Gaat het een beetje? En bij Rudy kwam Psalm 1 boven: Wiens lust is in de wet van de Heer, wie Zijn wet overdenkt dag en nacht, zal zijn als een boom, geplant aan waterbekken, die vrucht geeft op zijn tijd, en welks blad niet afvalt; en al wat hij doet zal wel gelukken. Hij antwoordde met een glimlach: “Natuurlijk gaat het, niet omdat ik zo geweldig ben, maar omdat God dat belooft in zijn Woord: God heeft een plan met deze wereld en daar pas jij in!” 

Een andere keer klaagde een collega over Rudy bij de cheffin van de afdeling. Zij zei dat Rudy zijn mond moest houden. Rudy zei: “Wie moet ik gehoorzamen, jou of God?’ De cheffin zei: “Die discussie ga ik niet met je aan, ik moet wijsheid betrachten.” Rudy beloofde hetzelfde en zo werden ze het eens. PWN was een goede werkgever: geen stress, rustige dagen, regelmatig vakantie en goede verdiensten. 

Ook ging hij in tien jaar een aantal keren op zendingsreis naar Rio de Janeiro. 

Belangrijke momenten 

 In Rudy’s leven was de ontmoeting met de vrouw uit Alkmaar heel waardevol. Zij bracht hem tot de Heer en introduceerde hem bij de ‘Kom en Zie-gemeente’. Vóór zijn huwelijk woonde Rudy alleen, deed ’s avonds Bijbelstudie en worstelde met zijn eenzaamheid. Lange telefoongesprekken met deze vrouw hielpen hem, haar stem gaf hem houvast en lering. Rudy liet zich dopen in de Pinkstergemeente, wat in een zwembad in Rotterdam gebeurde. Na zijn doop is Rudy radicaal van het roken af. Hij heeft geen behoefte meer aan nicotine. 

‘Stille tijd’ oefenen is belangrijk voor Rudy. Hij doet het elke dag een kwartier: Bijbel lezen, bidden, bezinnen. Toen er een keer wrijving was tussen Rudy en R. werd de stille tijd niks. God zei tegen hem: “Ga het eerst goedmaken met je vrouw, dan vind je weer rust en vrede voor stille tijd.” En zo was het. Rudy ziet er Gods leiding in dat hij technisch medewerker is bij de Pinkstergemeente en dat R. zieken bezoekt en kaarten schrijft om mensen te bemoedigen. 

Rudy’s gezondheid gaat soms moeizaam vanwege astma. Soms is hij opstandig en vraagt: “Heer, wat is het tussen U en mij?” Maar als hij zijn leven overziet, is hij dankbaar voor de goede dingen en komt de vrede weer terug. Hij geniet ervan om samen met R. met de auto op vakantie te gaan en dan tijdens de rit urenlang met elkaar te praten. Dat zijn mooie, rustige momenten. 

Wat het leven Rudy heeft geleerd?  

Wat er ook gebeurt, je mag altijd terugkomen bij God. Er is vergeving voor wie zijn fouten kan belijden.  

Alkmaar, mei 2025