Buiten slapen
Khamal zoekt graag een rustig plekje op. Je herkent hem aan zijn mutsje en zijn fiets. Hij is dakloos en wil echt niet in de opvang op een slaapzaal slapen. Veel te druk, dan wordt hij een beetje bang van al die mannen. Nee, hij slaapt buiten, daar is het meestal ’s avonds stil. Eerst sliep hij in het park maar daar is het rumoerig en er ligt veel hondenpoep. Bah, daar gaat hij niet liggen. Hij slaapt nu bij de IJssel. Hij geniet daar van de natuur en de vogels. Hij fietst er in het begin van de avond heen en de volgende morgen gaat hij weer terug naar Apeldoorn. Alleen als het regent… dan is er een probleem. Dan slaapt hij buiten. Soms mag hij dan bij iemand slapen en dan kan hij douchen en zich scheren.
Familie in Algerije
Khamal is in 1985 geboren in Algerije. Toen was Algerije nog Frans en zijn vader werkte ook wel in Frankrijk. Khamal heeft niet echt een opleiding gedaan: zijn familie was arm en hij moest werken. Bijvoorbeeld in een restaurant of afval rapen en verkopen. De ouders van Khamal leven niet meer, maar hij heeft een zus met twee dochtertjes, voor wie hij als een vader is. Hij heeft nóg een zus en een broer, allemaal in Algerije. Hij heeft veel telefonisch contact met zijn familie daar en hij heeft er zelfs een huis. Hij illustreert zijn verhaal met foto’s die op zijn telefoon staan.
Omzwervingen
Toen Khamal jong was hield hij van feesten, gokken en hij gebruikte drugs. Hij trad op in cafés, hij zong en maakte muziek. Saxofoon, accordeon, piano, hij kan ze allemaal bespelen. Op een gegeven moment is hij gevlucht voor de terroristen in Algerije en kwam hij in Deventer terecht. Daar kreeg hij een relatie met een vrouw maar ze was psychisch niet in orde. Ze raakten in 2007 betrokken bij een vechtpartij bij een coffeeshop. De vrouw had een pistool en ze schoot zes kogels op Khamal af. Zwaargewond kwam hij in het ziekenhuis, waar hij werd geopereerd.
Omdat hij ook schuldig werd bevonden aan de vechtpartij, moest hij naar het gevangenisziekenhuis in Scheveningen. Toen hij na een tijd vrij kwam, werd hij in een coffeeshop aangevallen door een man die hem met een stoel sloeg. Khamal kreeg de schuld van alles en belandde twee jaar in de cel. Daarna woonde hij een aantal jaren in Apeldoorn. Via allerlei routes kwam hij weer in Algerije waar hij tien jaar in Argiz woonde.
Na die tijd kwam hij in Spanje terecht. Hij woonde bij een vriend in een prachtig huis met zwembad, de foto’s staan op z’n telefoon. Na twee jaar ging hij weg en kwam hij via Parijs weer in Apeldoorn. Door zijn omzwervingen spreekt hij meerdere talen goed: Arabisch, Frans, Spaans, Nederlands
Terugblik en nu
Khamal heeft een rijke ervaring met gevangenissen. Je vraagt je af: waar heeft hij niet gezeten? En in elke gevangenis leer je wat. Zo zong hij in de gevangenis in Zutphen altijd om 21.00 uur. De jongens daar vonden het prachtig en protesteerden tegen zijn overplaatsing.
Er zijn tijden geweest dat Khamal een rijk man was. Met mooie spullen en een auto: zelfs een Ferrari. Alles gaf hij weg aan een vrouw onder voorwaarde dat ze hem met rust liet. Maar of dat gelukt is…
Khamal heeft zelf niet veel nodig. Hij zoekt blikjes en flesjes en dat levert genoeg op om sigaretten en een jointje te kopen. In het park krijgt hij ontbijt en ’s avonds zijn er overal wel maaltijden voor daklozen. Als hij andere kleren nodig heeft, krijgt hij ze van de Stichting Dakloos Apeldoorn. Zijn kunstgebit ligt bij een vriend in Zwolle.
Er zijn weleens problemen met de politie. Recent zeiden ze tegen hem: “Ga toch terug naar Algerije!”. Khamal denkt erover om dat te doen. Misschien helpen ze hem daarbij en anders gaat hij liften. Maar er zijn nog zaken die hij moet afhandelen. Hij spreekt over een zieke vrouw, voor wie hij zich verantwoordelijk voelt. Zij zal niet zo lang meer leven, dus zo lang blijft hij nog hier.
Wijze woorden
Khamal heeft nog wel wijze woorden mee te geven:
Met één hand kan je niets, met twee handen kan je klappen.
Ik houd van iedereen, een mens is een mens.
Bidden moet je thuis doen.
Apeldoorn, mei 2025
