Tomasz

Opgetekend door Nicoline van Wonderen, oktober 2023

Leergierig en op zoek naar een kamer, werk en respect
Tijdens het teruggeven van een verhaal aan iemand komt Tomasz nieuwsgierig vragen wat we aan het doen zijn. Hij denkt dat het een universitair onderzoek is en wil er graag meer van weten. Na de uitleg van het Walk of Life project wil hij toch heel graag zijn verhaal vertellen, want hij hoopt dat het bijdraagt aan bekendheid en oplossingen voor situaties waarin mensen als hij terecht zijn gekomen.

Situatie
Een situatie waarin hij als Poolse werknemer terecht is gekomen: bij een slecht uitzendbureau, dat hem eerst werk en daarmee ook woonruimte verschafte, maar toen er geen werk meer was, hem ook uit huis zette. Vandaar dat hij op dit moment zijn dekentje heeft neergelegd op een plekje in de ruime hal van Het Stoelenproject, waar hij straks een plastic matras krijgt om de nacht op door te brengen. Van universitair opgeleide in Polen naar werkloos en dakloos in Amsterdam, hunkerend naar een eigen kamer, waardoor hij weer in staat is te gaan werken en waardoor hij weer respect kan krijgen.

Jeugd in Polen
Hij is geboren in Jaworzno, een stadje in Polen. Eén maand te vroeg en daardoor mogelijk nu nog klein van stuk, aldus hemzelf. Hij groeide op in een goed gezin met moeder, vader en een negen jaar oudere zus. Echter na de dood van zijn moeder heeft hij het contact met zijn vader verloren. Met zijn zus in Polen, die lerares Poolse taal en logopedist is en haar man die als arts in een ziekenhuis werkt, heeft hij ook weinig contact. Zelf had hij na zijn opleiding tot elektricien de keuze uit werken bij de douane of doorstuderen. Hij koos het laatste en is na vijf jaar afgestudeerd aan de Technische Universiteit van Czestochowa als ingenieur materialen zoals metaal, glas, plastic, composiet. Die studietijd is zijn mooiste tijd tot nu toe geweest: hij genoot van de werkzaamheden in het laboratorium, van de bibliotheek, het ’s nachts rustig kunnen schrijven en van het contact met de professor.

Als volwassene in Tsjechië, Duitsland en Nederland
Hij heeft Polen verlaten omdat daar grote werkloosheid heerste en heeft enige tijd in een fabriek in Tsjechië gewerkt. Op een gegeven moment belandde hij in Nederland. Daar heeft hij in de loop der tijd verschillende banen gehad: fabrieksarbeider, huishoudelijke hulp in hotels, lopende bandmedewerker, chauffeur. Nu doet hij vanuit de Stichting Volksbond samen met andere migranten schoonmaakwerk. Leergierig als hij is, heeft hij indertijd deelgenomen aan een niet verplichte inburgeringscursus in Rotterdam en later in Amsterdam waarbij hij het Nederlands leerde. Het examen heeft hij uiteindelijk niet gedaan of niet behaald. Ook heeft hij een bakkerscursus gedaan. Hij raakte verliefd op een 14 jaar oudere vrouw, die graag terug naar Polen wilde. Dat hebben ze gedaan. Echter daar kon hij het niet vinden. Hij vertrok naar Duitsland waar hij re-integreerde en drie maanden werkte als kok in een restaurant. Achteraf een fijne periode in een kleine stad in Oost-Duitsland dichtbij de grens met Polen. Hij besloot terug te gaan naar Nederland, waar hij uiteindelijk zo’n vijf jaar geleden zijn werk en woonruimte verloor en dakloos werd. Nu meent hij dat teruggaan naar Nederland een grote vergissing is geweest. Hij verblijft op dit moment op straat, bij het Stoelenproject, bij Makom en de Volksbond. Hij ervaart bij deze opvangplekken professie en respect. Terwijl hij in sommige andere inloophuizen dat minder ervaart en daar meer ernstige verslaafden tegenkomt. Zelf rookt hij niet en gebruikt hij geen drugs. Hij drinkt enkel wat biertjes. Hij geeft zijn leven op dit moment een drie. Zijn grote droom is een kamer krijgen en in een supermarkt werken. Hij wil re-integreren, mee doen in de maatschappij en respect ontvangen. Ondertussen houdt hij zich bezig met het lezen van kranten zoals Het Parool, De Volkskrant en Het NRC,  het Journaal en NPO1 kijken en spannende boeken lezen. Op dit moment leest hij in het Nederlands ‘Operatie Montycoat’ van Jaap Harte. Hij houdt van spionage, thrillers, oorlogsromans. Bijvoorbeeld van Alistair MacLean. Ook leest hij graag op internet over de geschiedenis en architectuur van Amsterdam. Hij zou graag bergwandelingen willen maken en aan amateurradio willen doen.

Hoop
Uit zijn verhaal spreekt duidelijk hoop. Met hem en voor hem, hoop ik dat hij zijn leven in de goede richting kan krijgen, dat iemand hem net dat steuntje in de rug kan geven om daar te komen waar hij heen wil: een kamer, werk en respect.
Tomasz ik dank je voor je verhaal en wens je toe dat je wensen en hoop uitkomen.

Opgetekend door Nicoline van Wonderen, oktober 2023